Wij besluiten Zambia van oost naar west te doorkruisen. Dit betekent een behoorlijke rit van ongeveer 5 dagen die wij opsplitsen in verschillende delen. De eerste 2 dagen gaan over de smalle en drukke snelweg. Hoewel het een asfalt route betreft moeten we regelmatig tussen de diepe gaten en kuilen zoeken naar de zwarte route. Vele zwaar beladen vrachtwagens delen de weg met ons en aangezien het maar 1 rijbaan per rij richting betreft komt het op onze coördinatie aan als we in willen halen: het stuur aan de linkerkant is niet altijd handig in linksrijdende landen. Opvallend is dat er veel trucks met brandstof rondrijden: vermoedelijk onderweg van en naar Zimbabwe waar op dit moment een brandstof schaarste heerst. Maar ook veel zwaarbeladen containers met Tanzaniaanse kentekens zien we, Tanzania Heeft tenslotte de grootste haven in de buurt.
Vooral bergop hebben veel vrachtwagens het zwaar en het gebeurt dan ook regelmatig dat er een panne krijgt en midden op de rijweg stil staat. Als we geluk hebben worden we vooraf gewaarschuwd door bladeren takken op de weg maar regelmatig ontstaan er (bijna) ongelukken. De schrik slaat ons om het hart als er een truck met aanhanger gekantelt dwars op de weg ligt. De chauffeur is op de trailer geklommen en neemt zijn taak als verkeersagent heel serieus om het verkeer in beide richtingen te coördineren en tussen de vrachtwagen en de aanhanger door te dirigeren. Tijd om zijn lading veilig te stellen heeft hij even niet.
Zagen we in het oosten vooral kerkgebouwtjes van de 7e dag adventisten en het apostolisch genootschap, meer naar het westen neemt vooral het geloof van de Jehova getuigen een duidelijke plek in. Een enkele keer zien we een kleine moskee, slechts enkele dames met een hoofddoek om. De kerken zien er echter heel anders uit dan we in Europa gewend zijn: hier betreft het vooral bijeenkomst gebouwtjes in dezelfde stijl als de woonhuizen dus of van klei en riet of baksteen bouw. De tekst op het gebouw maakt de functie duidelijk.
Om boodschappen te doen struinen wij de kleine winkeltjes af. Het heeft geen zin om een boodschappenlijstje te maken: we kiezen uit wat er voorhanden is: tomaat, ui, crackers en water. Helaas blijkt de “Get Busy Grocery” gesloten: druk met andere zaken blijkbaar. Langs de kant van de weg staan kinderen van vaak maar 5 jaar oud met mandjes waarin ze ronde vruchtjes aanbieden. Wij proberen ze maar kiezen verderop toch liever voor de mango. Verderop houdt een jongetje een kip omhoog: zijn poten stevig in zijn knuistjes waardoor het dier niet kan ontsnappen. Een vrachtwagen dendert rakelings met volle vaart voorbij, verschrikt doet het kind een stap naar achteren, van het asfalt af.
Zambia blijkt een fietsland bij uitstek te zijn: volgeladen tweewielers passeren wij. Niet alleen passagiers maar ook balen houtskool, bouwmaterialen en geiten worden achterop vervoert. En gaat je fiets kapot: dan ga je even langs de Bicycle Doctor! Op een afgelegen zandweg nemen we een jonge vrouw met baby en kleuter mee. Zij zal niet ouder geweest zijn dan 16 jaar. Dankbaar neemt ze afscheid, het scheelde haar ruim 20 km lopen met de kleintjes vandaag. Verderop proppen vier passagiers met bagage zich achterin. Dat ze ook aan de zijbar kunnen hangen en zo meeliften lijken ze niet te begrijpen. Na talloze kopstoten tegen de kasten en het dak bevrijden wij hen uit hun krappe positie. Op het kruispunt willen ze er uit, hier kunnen ze overstappen op de bus.
