Olifanten

Vlak voordat wij de tent in willen kruipen horen wij geritsel en kijken op. Twee grote ogen van een klein beestje staren ons aan. Dan springt hij opzij om ons vanaf een andere tak beter te kunnen bestuderen. Als hij ons genoeg vertrouwd springt de bushbaby op de grond en knabbelt snel aan het brood waar het hem allemaal om te doen was. Nauwkeurig houdt hij de omgeving in de gaten, bij ieder klein geluidje kijkt hij verschrikt op en schiet weer de boom in. Van daaruit maakt hij piep geluidjes en even later begrijpen we zijn roep, er komen nog meer bush-babies onze kant op: heel bijzonder! Gaaf om te ervaren dat ze ons volledig vertrouwen. Het gekraakt van het brood- wat meer beschuit lijkt- laat ze bij iedere hap toch weer schrikken. Fascinerend te zien hoe deze beesten springen. Ze lijken een beetje op een kleine kangoeroe en als een springveer die losgelaten wordt springen ze van rechts naar links, boven en beneden. Het is voor ons niet te voorspellen welke kant ze opschieten. Nadat ze allemaal voldoende geknaagd hebben springen ze een paar bomen verder en vervolgen hun pad. Wij kruipen in ons tentje.

Terwijl wij staren over wederom een fantastische Afrikaanse vlakte komt er haast geruisloos een grote groep olifanten aan. Wij horen ze pas als ze met z’n allen van blijdschap in het water gaan stampen en grote slokken water opslurpen. Af en toe wat gemopper tegen elkaar als ze elkaar in de weg staan. Verderop ligt een heerlijke modderpoel, ook daar valt veel plezier te beleven voor ze. De olifanten komen er mooi donkergrijs uit en besproeien zichzelf dan met een lekkere laag zand wat als zonnebrand functioneert. Het blijft niet bij deze groep, af en aan komen er families naar de poel, wij schatten dat we er deze middag zeker wel 150 zien. Tussen de grote dieren spotten we een baby olifant, deze zal ongeveer 1 week oud zijn! Het ukkie blijft dichtbij mama en verstopt zich graag onder haar buik. Als ook de baby het water in wil pakt ze hem met haar slurf bij de buik op en tilt hem zo het water in. De kleine zakt tot halverwege zijn buik in de poel, mama heeft slechts natte enkels. Als ze genoeg gebadderd en gedronken hebben vertrekt de moeder met haar kind weer richting het bos, wat een mooie ervaring!

Als het inmiddels donker is horen we opeens een hoop tumult op de camping. Er blijkt een jonge olifant stier de campsite opgelopen te zijn – deze is slechts 15 meter verwijderd van de waterhole en zonder omheining. Hij doet zich uitgebreid tegoed aan de groene bloeiende planten waar de camping eigenaresse juist zo trots op was. In deze zanderige omgeving is het niet eenvoudig om bloeiende planten te laten overleven. Het is dus niet de bedoeling dat deze jongeman zich tegoed doet aan deze struiken! Verwoed begint ze op potten en pannen te slaan om hem te verjagen maar hij trekt zich er weinig van aan. Als ze met een steentje op zijn billen gooit vindt hij het niet grappig en komt dreigend met klappende oren op haar af. Na nog wat opschepperige acties van beide kanten draait de olifant zich om en wandelt de campsite weer af op zoek naar zijn familie die waarschijnlijk al lang vertrokken is zonder deze “lastpost”. Op zijn gemak verdwijnt hij in het donker van de nacht. Voor ons betekent het een indrukwekkende olifanten ervaring aan het einde van deze fantastische reis!

Checks voor de terugreis

Terug naar NL dus een nieuwe PCR test. Bij de Zimbabwaanse grens moeten we betalen en daarna kunnen wij ons bij de weegbrug aansluiten bij de truckers. Voordat we het weten hebben we een stok achterin onze neus en keel en heeft de man zich tussendoor ook nog snel verkleed in een verse set plastic kledij: hygiëne staat voorop. Als we de volgende ochtend terugkomen krijgen we een negatief document toegeschoven, we mogen weer de grenzen over. Ook de auto moet een controle ondergaan, deze keer wil Interpol de gegevens van het Carnet goed controleren met de nummers van de auto en dit gaat verder dan de nummers op de kentekenplaat. Ray toont de officier het nummer achter de voorruit en wijst aan waar het ongeveer onderaan de motor staat. In tegenstelling tot de officier in Egypte in 2013 heeft deze man geen zin om helemaal in de motorkap te kruipen dus na een korte blik bij het wiel gelooft hij het verder wel. Wij lopen onze ronde verder af totdat we de nodige pula’s, kwatcha’s en dollars betaald hebben voor de verschillende stempels en papieren.

Inmiddels is onze reis weer ten einde en kijken wij met veel plezier terug op deze fantastische reismaand. Wat hebben wij weer veel beleefd maar ook veel rust en ruimte ervaren. Ons ‘reismandje’ is weer goed gevuld, met ervaringen maar ook met meer reis verlangens…