Weer op reis 2021 deel 3 Botswana Savuti
Door Savuti en Khwai
Zes uur lang stuiteren en slingeren wij door het poeder zachte zand. We hoeven bijna niet te sturen, de auto trekt zichzelf door het diepe spoor. Wij houden de toerenteller en de watertemperatuur goed in de gaten. Binnen stijgt de temperatuur ruim boven de 40 C ondanks dat alle ramen open staan. Maar doordat we slechts ca 15 a 20 km/u rijden hebben we nauwelijks rijwind. Het is niet alleen een goede test voor de auto maar ook wij oefenen allebei uitgebreid het zand rijden, de afgelopen periode in Nederland was dat er al even niet van gekomen tenslotte.
Middenin de nacht worden we opgeschrikt door het gebrul van een leeuw, is hij zijn troep kwijt geraakt? Hij blijft brullen en ondanks dat wij genieten van dit fantastische geluid hebben wij toch met hem te doen. Zijn gebrul schalt over de Savuti vlaktes maar wordt niet beantwoord. Als wij op zoek gaan naar de leeuw treffen wij de man helaas niet aan maar wel een grote groep van 17 leeuwinnen met puber leeuwen. Ze luieren wat langs de waterpoel en houden de verschillende groepen olifanten goed in de gaten. De olifanten badderen, spelen en drinken en trekken zich niet veel aan van de leeuwen, overdag zijn de olifanten de baas, ’s nachts is dat vaak andersom. Als een oudere leeuwin naar het water strompelt en zich moeizaam voorover buigt om iets te drinken zien we dat ze ernstig gewond is aan de achterkant. Haar zware ademhaling verraad dat ze veel pijn heeft. Als we de groep de volgende dag weer opzoeken blijkt zij de enige overgebleven leeuwin te zijn, de groep is vertrokken. De blik in haar ogen vertelt ons dat het nog niet veel beter gaat. Helaas kunnen wij niets voor haar betekenen behalve om haar met rust te laten.
De gnoe huppelt met grote sprongen over het veld wat gevuld is met een grote variëteit aan dieren: kudu, antelopes, topi, zebra’s, wrattenzwijnen en verschillende soorten vogels. Wij bereiken de Quarry Hill en volgen de track wat leidt naar een pad vol rotsen en keien. Heel langzaam maar behendig klautert de Defender omhoog, voorzichtig zoekend naar de volgende kei. We worden flink door elkaar geschud maar genieten van het uitzicht wat steeds beter zichtbaar wordt naarmate we hoger komen. De hoge begroeiing vertelt ons dat er al lange tijd geen bezoekers meer zijn geweest op deze hoogte. Afgezien van op de campsite komen we helemaal niemand tegen, we genieten van de rust, ruimte en de dieren, elementen waar wij in Nederland zo naar verlangden. Met een temperatuur van net boven de 30 C voelt het heerlijk aan.
We vertrekken verder en dan ruiken we een sterke brandlucht, rechts en links staat het bos in brand, gescheiden door de gravelroad. Vlak voor ons wil een schildpad oversteken, hij loopt zo snel als zijn kleine pootjes hem kunnen dragen. Omdat het vuur ook aan die kant dichterbij komt besluiten we het dier een lift te geven. In het begin spartelt hij driftig terwijl Wendy hem vasthoudt maar dan wordt hij rustiger en kijkt nieuwsgierig rond in de auto. Een paar kilometer verderop vinden we een mooi groen stuk grond dichtbij een poel en hier laten wij het dier weer vrij. Hopelijk blijft hij gered van het vuur!
Feest in het wildpark
Het wordt tijd om onze kleding uit te spoelen, werkelijk alles zit onder het stof en voelt stijf aan. Op de campsite hangen wij net onze spulletjes op als er twee buffels aan komen lopen. Hoewel dit een van de gevaarlijkste dieren van Afrika zijn doen ze ons ook sterk aan koeien denken. Wij houden de dieren nauwlettend in de gaten maar deze grote buffels zijn helemaal niet op ruzie uit. Sterker nog: ze komen gezellig rondom ons waslijntje scharrelen en ‘ s avonds liggen er zelfs zes grote gevaarlijke dieren gemoedelijk naast ons kampvuurtje te slapen. Verderop liggen de 6 wilde honden, zij houden de buffels goed in de gaten. Zij zijn er niet echt gerust op maar maken zich zo klein mogelijk in het riet om niet op te vallen.
En dan is het feest: de kilometerteller van onze auto tikt 180.000 km aan, dat betekent dat wij inmiddels 140.000 km op onze “reis teller” hebben staan sinds de start van onze reis in 2013! Wij proosten met een typisch Afrikaans drankje, Stoney, een alcoholvrije gember frisdrank, en besluiten er nog vele reiskilometers aan toe te zullen voegen; wat genieten wij van deze trips!
