Door naar Botswana
Voorheen moesten we – samen met veel vrachtverkeer- via het ponton naar de overkant. Deze keer ligt er een spiksplinternieuwe brug voor ons. Halverwege de brug spotten we de eerste olifanten al aan de overkant: Botswana het land van de vele olifanten!
Wij overhandigen onze negatieve pcr test maar dan moet er nog een test gedaan worden, veiligheid gaat voor alles. Onze handen worden gedesinfecteerd en op afstand de temperatuur van ons arm gemeten. Dit zijn handelingen die de komende weken veelvuldig herhaald zullen worden, in Botswana blijkt men zich strikt aan de Covid regels te houden. Het desinfecteren van de handen is overal verplicht bij binnenkomst. Iedere keer weer een verrassing welk ‘spul’ we krijgen, vaak veel en plakkerig. Ook de mondkapjes plicht wordt trouw nageleefd, net als de 1 meter afstand.
Struinen door de wildparken
Al vroeg staan we voor de gate, de zon is nog maar net op en de poorten van Chobe NP gaan juist open. Al snel worden we verrast als we 5 leeuwinnen zien luieren op het veld. De komende dagen brengen we in het park door. Het is lente en veel de olifanten hebben kleintjes bij zich maar ook mini kudu en een paar kleine zebra’s komen we tegen.
In de namiddag besluiten we met een boottocht over de Chobe Rivier mee te gaan. Wij zijn de enige Westerse toeristen, alle andere gasten blijken Botswanese locals te zijn. Zij vieren vakantie in eigen land ivm Corona. Het is voor hen echt een speciaal uitje, het lijkt wel een schoolreisje! Hoewel de meeste officials altijd erg lastig verstaanbaar zijn omdat ze zo zachtjes mompelen blijkt dat deze groep een aardig volume op kan zetten en vrolijk lacht en kakelt. De gids maant ze regelmatig tot stilte wat leidt tot grote hilariteit. Overigens worden niet alleen de tour boten vooral gebruikt voor de locals, ook de safari auto’s zitten vol, nooit eerder zagen wij zoveel lokale mensen in het park.
Het zachte zand wordt warm, wij surfen van rechts naar links over de paden. De gids voor ons blijkt iets minder ervaren, keer op keer graaft hij zichzelf in en veroorzaakt een grote zand stofwolk. Hij vraagt ons achteruit te gaan waardoor hij meer ruimte heeft om vaart te maken en uit het gat te komen. Behendig stuurt Ray onze Defender de zijkant in en passeert hij de gids om hem ruimte te geven. Na nog een aantal stofwolken zien we hem even later weer achter ons rijden: het is gelukt!
stug door met het invullen van de vele formulieren en de stickers voor op ons buisje.
Wij zetten ons kamp op midden in het park, wat een fantastische plek! We horen de zebra’s even verderop, ze grazen gezellig samen met de Namibische koeien. Op de rivier peddelen een aantal vissers in hun Mokoro boten. De rivier vormt de grens tussen Botswana en Namibië en in tegenstelling tot de Botswaanse kant is het in Namibië geen natuurgebied dus aan die kant mogen ze vissen. Behendig zetten ze wat netten uit.
Bij zonsondergang komt er een enorme groep olifanten badderen in de rivier, geweldig! Middenin de nacht horen we geknabbel aan het verse groene gras en zien we een stuk of 6 grote grijze lichamen rond scharrelen. Zijn het hippo’s? Of olifanten? Stilletjes kijken wij vanachter de gaas luiken in het licht van de maan. Dan zien we een lange slurf, we hebben olifanten bezoek net naast en rondom de auto!