Om 8.00 uur bij de receptie’ was de opdracht. We gaan mee met een lokale bushman (San), of eigenlijk zijn het er drie. Ze vertellen over de verschillende planten en hun werking en wat de San ermee doen (medicijnen, eten, drank brouwen, etc). Leerzaam! De drie zijn nog jong, de gids die er ook bij is om hun verhaal te vertalen naar ’t Engels, zegt dat ze niet precies weten hoe oud ze zijn, omdat ze nooit naar school zijn geweest. Maar de schatting is tussen 25 en 30 jaar. In elk geval hebben ze allen een gezin met 1 of meer kinderen.
Dan, rond 10.30 op weg naar het Central Kalahari Game Reserve. Het asfalt maakt plaats voor een gravelweg. Na nog wat kilometers verdwijnt ook het grind, om over te gaan op een zandpad. We zetten de auto op 4W drive. Het rulle zand is best lastig en we vinden het allebei spannend. Ineens gaat er een rood olielampje aan – wat nu? Het instructiemapje zegt ‘bel de verhuurder’. Mmmm. Lastig en bovendien geen bereik hier. We stoppen en vragen Ray om raad. Als we stilstaan de motor lekker even laten lopen, dan koelt alles weer. OK, doen we.
Het lampje blijkt echter van de vloeistof van de automatische versnellingsbak. ‘Zet ‘m anders in z’n twee, net als bij bergen’ opper ik.. Zo gezegd, zo gedaan. Dat gaat goed. Maar even later gaat dat stomme lampje wéér aan… Uiteindelijk vinden we de oplossing: zelf schakelen tussen één en twee, afhankelijk van het aantal toeren en de losheid van ’t zand. Nu kunnen we er steeds meer van genieten!! Vrijwel zonder sturen ploegen we door de ’tramrails’ van het Kalahari zand.
We turen ons suf naar olifanten, maar zien niets. Ja daar! O nee, een boom. Daar dan! Nee, weer een boom… Ineens zijn ze er, een hele groep, en nóg meer, voor ons op de weg! Ze verdwijnen in de kant en binnen luttele seconden zijn ze weer onzichtbaar. Dan toch weer, in de verte, een rijtje van vier stuks. Verwoed knippen en filmen we erop los. Wat een geweldig grote, imposante beesten! Om het feest compleet te maken, zit er een steenbok vlak voor ons in de berm. Hij (of zij) poseert voor een prachtige foto.
We komen nu bij de ingang van het reservaat. Nog één kans op water en een wc, hierna is er niets meer. Wendy en ik gaan nog snel even. Dan zijn we al op de ruime kampplek, waar we gemakkelijk met twee auto’s kunnen staan. Vlakbij zijn olifanten en we besluiten eerst te koken voor we de tenten uitklappen. Mochten de dieren dit als hun doorgang beschouwen, dan kunnen we nog snel weg. Het is al 17.30 dus écht veel tijd tot het donker hebben we niet. We koken pasta met groenten (die moeten op, want ons koelkastje heeft vannacht als vriezer gewerkt, met als gevolg dat alles is bevroren, zelfs de blikjes bier!)
Tijdens het eten kijkt ieder één kant op, er zitten hier genoeg wilde dieren, waaronder leeuwen. Dan ruimen we af, maken alles schoon en ‘olifant-veilig’. Dus géén water zichtbaar in de auto, want dan tikken ze misschien een ruitje in. Na een bloedrode zonsondergang zetten we de tenten op. De olifanten zijn niet ver, je ruikt hun poep! Om 19.00 uur kruipen we in onze tenten, morgen willen we om 6.00 uur wegrijden, om de meeste kans op wild te hebben. Welterusten!!
Groet Marileen