Luambe National Park
Nadat we Luambe National Park doorgestoken hebben worden we bij de Kamkonzo community campsite met open armen ontvangen. Trots toont de oude man, die met gemak onze opa had kunnen zijn, de mooie plek aan de rivier. Zijn ogen beginnen nog meer te stralen als hij ons het spoeltoilet en de douche toont, zelf gemaakt met behulp van de regenton die hoog in de boom hangt. Ook aan de afwasmachine is gedacht: een emmer water met kraantje aan de onderzijde. Als laatste verrassing toont hij ons de zelfbedieningsbar, de prijslijst hangt erbij. Zijn lachrimpels glanzen in de zon.
Feest
Zijn zoon vult nog snel de watertank voordat hij met zijn vrienden naar het dorp vertrekt, het is een feestdag dus dat moet gevierd worden.
Vanaf onze plek hebben we een prachtig uizicht over de rivier en de vogels, terwijl wij het glas heffen op een mooie zonsondergang verzamelen de olifanten zich onder ons.
Die avond drinken de olifanten en de impala’s naast elkaar en houden oplettend de krokodillen in de gaten. De nijlpaarden klimmen aan de overkant het water uit om te grazen. In de verte klinkt zacht het gezang van de feestgangers, ook voor ons is het een feest om hier te zijn.
Saaie route
Vanuit Luambe np vertrekken wij richting North Luangwa np. Tenminste…. Dat was de bedoeling. Door een wegopbreking middenin een druk dorp waarbij wij over en langs grote zandhopen moeten zien te komen. De vele kinderen rennen met ons mee, vragend om snoepjes. Wij zijn afgeleid en missen de afslag naar het volgende zandpad. Na een uur rijden bereiken we een toegangshek waar wij gewezen worden op onze misser. Er zit niets anders op dan dezelfde route weer terug…
Nadat we inmiddels zo’n 8 uur gereden hebben kijken we verlangend naar de navigatie: slechts enkele kilometers verwijderd van de bestemming voor vandaag. Wij zijn de vrij saaie route door het verdorde bos inmiddels wel zat en het gestuiter door het opgedroogde moerasland heeft aardig wat van de auto gevraagd. Nog 1 plas door, maar erg diep ziet die het er niet uit dus dat moet lukken.
Modderbad
Het water blijkt ook niet zozeer het probleem als wel de dikke kleffe zwarte modder die de wielen vastgrijpt en de auto tot aan de as het modderbad in trekt.
Stug draaien de wielen door maar de auto komt nog geen millimeter vooruit. Maar gelukkig hebben wij de lier en genoeg bomen in de buurt dus opgewekt gaan wij ook deze modder uitdaging aan. Maar wat blijkt?! De lier zit keurig onder de hoes maar het touw blijkt gestolen te zijn: simpelweg afgesneden…. wat nu?! We voelen een sterke boosheid opkomen maar omdat dat ons niet verder helpt beginnen we met takken sprokkelen die we vervolgens onder de wielen in de modder steken om grip te creëren.
Al een uur zijn we met de takken en modder scheppen in de weer, maar zit er nog geen verbetering in onze situatie. We besluiten naar de campsite te lopen en om hulp te vragen, we zijn er tenslotte maar 2,5 km vandaan. Bepakt met water, kapmes, kompas en de navigatie uit de auto gaan we op pad. De zon begint te zakken, het zal snel donker worden en we hebben hier geen telefoon bereik. Bovendien verwachten we niet dat er hier snel iemand voorbij zal komen.
De voetsporen van bokkies maar ook van een luipaard maakt ons extra bewust van het feit dat we aan de rand van het national park zitten. Ook hier is het geen omheind park: de dieren kunnen gaan en staan waar ze willen. Dat geldt uiteraard ook voor de enorme olifant die plotseling verschijnt en geïnteresseerd onze kant op wandelt. Terug naar de auto!
Wat nu?
Stand van zaken: we staan vast, de zon gaat binnen korte tijd onder, dieren in de buurt, we hebben een lier maar geen kabel. Wel sleeplinten en bomen dus een nieuw plan. Met een bout zetten we een van de sleeplinten aan de lier vast. Met wat geknoop en geknutsel kunnen we de afstand naar de eerste boom net overbruggen.
De lier begint te trekken, de boom doet zijn uiterste best en blijft standvastig staan. De wielen tollen, de modder spat in het rond. 5 cm komt de auto vooruit! Trekken… trekken….. weer een stukje! Dan bereikt het koppelstuk van de linten de lier, we kunnen niet verder maar zijn er nog niet…
In de hoop dat de modder deze keer niet wint halen wij snel alle sleeplinten los en herstructureren we het geheel waardoor we weer een paar meter speling hebben. Het begint inmiddels donkerder te worden. De auto helt ver over als wij weer verder lieren, het rechter voorwiel hangt ruim boven de grond te draaien terwijl de linkerzijde dieper zakt.
Snel vegen wij wat zweetdruppels van het voorhoofd wat resulteert in een moddergezicht, echt niets is nu nog schoon. We verplaatsen de linten naar een andere boom en deze keer weten we de auto recht te trekken en raken beide voorwielen de droge grond!
Als ook de achterzijde los is slaan wij een diepe zucht en bedanken beide bomen voor hun hulp. In totaal duurde het ca 3 uur om 12 meter te overbruggen…. in het stikdonker rijden we verder door het bos op zoek naar de campsite waar een verfrissende douche op ons wacht.
Was dit echt een saaie route?!