Door de rivier
We reden door het leefgebied van de hyena, de zwarte neushoorns en de rivier olifanten. Voetafdrukken en uitwerpselen verraden hun aanwezigheid, verder hielden zij zich schuil.
Een ruig landschap vol grillige rotsen die keien in allerlei formaten als strooi stenen over het veld hadden gerold. Het ene moment voelde de ondergrond zacht onder de wielen, verderop was het weer stuiteren. Een groepje berg zebra”s keek ons verbaasd maar ook wat argwanend aan. Het bokkie liet zich minder afschrikken en huppelde vrolijk over het gele veld.
Zwarte lavastenen voerden ons verder, langzaam aan kropen wij omhoog. In het dal lag een stralend groen gebied. Riethalmen van wel 1,5 meter hoogte wapperde in de wind en wekte de suggestie van een snelstromende rivier. Voetsporen van de neushoorn aan beide zijden van de rivier verklapte waar het dier eerder tussen de halmen door was gelopen. Nu was het onze taak om de rivier te doorkruisen.
Om beurten verkenden wij het terrein terwijl de ander de auto voorzichtig door de zandbedding voerde, beducht op onderliggende modderstromen waardoor wij vast zouden komen te zitten. Hoge zandbanken van wel 4 meter hoogte gaven ons het gevoel door een canyon te rijden. De regen van de afgelopen periode had de autosporen van onze voorgangers bijna geheel uitgewist, slechts af en toe dook er een stukje van de track op in het zachte witte zand.
Opgeschrikt uit hun middagdutje renden twee gevlekte hyena’s hun schuilplek uit om over het veld richting de bergen te verdwijnen. Wat ze achter zich lieten was een prachtige canyon met rotswanden in de vorm van uitgehakte Orgelpijpen, een bijzonder natuurverschijnsel. Talloze gekleurde krekels dansten op de muziek van de vogels. Bij zonsondergang verzamelden de vogels zich in de diepe schacht van de canyon en startte hun gezamenlijk gekwetter wat versterkt werd door de rotswanden.
Hyena bezoek
Na het eten zaten wij na te genieten van de mooie dag. Het was nog heerlijk warm en toen de zon achter de horizon verdwenen was konden we nog even lezen bij het licht van een zaklamp. Opeens voelde het alsof we bespied werden. In de lichtbundel verscheen een nieuwsgierig koppie boven een kei uit. De hyena was terug. Wij ruimden nog even de laatste spulletjes in de Land Rover en klommen de daktent in.
Nu het terrein rondom de auto vrij was kwam de hyena dichterbij en snuffelde goed rond. Dat wij haar van bovenaf begluurden boeide haar niet, wij waren allemaal nieuwsgierig tenslotte. Ze peuzelde wat stukjes billtong op dat wij blijkbaar hadden laten vallen en knabbelde nog even aan de tafel.
Toen haar partner een paar uur later uit de bergen terug kwam toonde ze trots wat ze ontdekt had en samen scharrelden ze rond de auto, niet echt gehinderd door ons felle lampje op hun kop.
Plotseling begon de auto te schudden. Verwoed stond het mannetje te trekken en werd er een stuk uit de bullbar en de voorbumper gebeten. Toen de smaak van het droge rubber toch wat tegen bleek te vallen droppen ze af. In het nabijgelegen bosje op ca 2.5 meter afstand rommelde ze nog wat om hun bed gereed te maken waarna de rust terugkeerde en we alle vier een paar uurtjes konden slapen.
