Vandaag op weg naar Zimbabwe, via de snelweg A1, waar toch plenty vee op het gemakje oversteekt. Onderweg ligt een grote tankauto dwars over de weg en in de berm. Oepsies… Bij de grens tanken we – Botswana is goedkoper dan Zimbabwe, waar alles in USD gaat…
Dan de grens, bij ‘Plumtree’ – het land uit is simpel, zowel de auto als wijzelf zijn zó klaar. Zimbabwe in duurt langer. Eerst ons visum. Dat is een indrukwekkend  paginavullend geheel, waarvoor we 30 USD per persoon moeten neertellen. Maar dan heb je ook wat!

Nieuw, ook voor Wendy en Ray, is dat onze huurauto een soort verzekering moet hebben voor hij kan worden ingeklaard. Die worden privé verkocht, en kosten dus wat de gek ervoor geeft… Wij komen na een hoop geduld en onderhandelen uit op 30 USD. De  vraagprijs was 100 USD! We moesten wel naar een tweede man, want de eerste wou niet genoeg van zijn 100 dollar afhalen. Het grenspersoneel is verder heel vriendelijk. Na nog wat stempels, nummers en handtekeningen van tenminste drie ‘officials’, plus betaling van de benodigde dollars gaan de twee grenshekken één voor één open. We leveren het briefje met de stempels, nummers en handtekeningen in, en we zijn in Zimbabwe. Het duurde 2,5 uur, hoogtepunt van de dag, zegt Alex!

Zimbabwe lijkt rijker en dichter bevolkt. Meer huizen, mensen en de wegen zijn prima. Ook het elektriciteitsnet loopt overal en er is een spoorweg. De natuur is ook anders : meer heuvels en uit het niets rijzen grote rotsblokken op langs de kant van de weg.

Na een lunchstop op een picknick area, waar we een verse papaya eten, gaan we verder naar Matobo national park. Daar zitten luipaarden en neushoorns, hoewel natuurlijk niet ‘voor het oprapen’, we zullen hard moeten speuren én geluk moeten hebben.
Onderweg krijgen we nog 2 politie controles, bij de eerste moeten we de net verkregen tijdelijke auto invoervergunning laten zien en de achterbak open maken. We laten zien wat we bij ons hebben aan  kampeeruitrusting, kleding, water, koelkast…  Of we wel 2 gevaren driehoeken hebben vraagt de politieagent verveeld. Jawel, achterin, in de la met pannen etc. OK, we mogen verder. De tweede controle stelt niets voor, we worden doorgewuifd.

We besluiten direct naar Matobo national park te tijden, om te kijken of we daar voor 24 uur in mogen. Dan doen we vanmiddag vast een kort ritje, daarna in het park kamperen en morgen tot de middag kunnen we dan de rest bekijken. Via een kleine en zeer hubbelige weg gaan we richting de ingang. Ray haalt nog even een stuk prikkeldraad van de weg, beter niet doorheen rijden, ook voor volgende auto’s. Veel stenen, en flinke kuilen, maar we gaan niet naar de 4WD. We komen bij de ingang, maar dit blijkt een achteringang. Wél mogen we daar naar binnen, en moeten dan maar even bij de hoofdingang vragen. Daar aangekomen mogen we inderdaad 24 uur blijven, super!

Nog drie kwartier verder rijden waarin we prachtige rotsformaties zien, en wat apen tegenkomen. De campsite ligt aan het water, wel met véél muggen en vliegen. We maken snel een kampvuur, met de rook die daar af komt, blijven de vliegende stoorzenders hopelijk wat weg. Op het vuur koken we ook gelijk. Al heel vroeg, om 17.30 zijn we klaar! We zitten nog gezellig bij het vuur. Er zijn een hoop apen hier, van die brutale baboons. We kunnen dus niets laten staan, want ze pikken alles…
Morgen gaan we op neushoornjacht!!