6666 km

’s morgens realiseren we ons ineens dat vandaag onze laatste volle kampeerdag is aangebroken! Wat 5 weken geleden zo ver weg leek, is nu toch écht een feit…

De terugreis loopt opnieuw langs Solitaire, waar het weer een drukte van belang is. We nemen uiteraard weer een kop koffie met een heerlijk stuk verse appeltaart.

Daarna klimmen we met een steile slingerweg de Spreetshoogte bergpas op. Er zijn zelfs echte haarspeldbochten, maar de weg is geplaveid, dus het voelt stevig aan en ik rijd met een lekker vaartje omhoog. Op 1700 meter stoppen we voor het prachtige uitzicht, inspiratie voor een schilderij.

We blijven hoog en onze campsite ligt tussen de rotsen, weer een erg leuke plek, met de inmiddels bekende buiten-wc en buiten-douche. Én een zitje rond de braai, of vuurplaats. Ook staat er een grote groene legertent op elke plek, met zelfs een tafel en stoelen erin. Dat treft, kunnen we mooi onze spullen ordenen en een beetje inpakken. We hebben 35 dagen in de auto ‘gewoond’ dus er is wel een en ander te verzamelen dat we zo her en der een plek gegeven hebben 🙂

Alex kleurt de landkaart verder in met de laatste etappes, we relaxen nog even aan het lieve zwembadje en daarna eten we een bijzonder lekkere maaltijd van restjes. Ons gas is vrijwel op, en als ook het gas van Wendy en Ray opraakt, koken we de rest op het vuur dat we hebben aangestoken. Ook maken we de laatste biertjes soldaat. We genieten nog een keer van de miljarden sterren aan de hemel, bij de warmte van het vuur. Het is afgekoeld naar 15°.

De volgende dag rijden we de laatste etappe naar Windhoek. In Rehoboth laten we de auto wassen, want die ziet er inmiddels uit als een beest, zo kunnen we hem echt niet inleveren bij de verhuurder.
Rehoboth is een heel gelovig stadje, met heel veel kerkjes en het is het Namibische centrum van de Lutherse kerk. Er wordt gevierd dat deze 500 jaar bestaat, zien we op een spandoek staan.

We leveren de auto in, de kilometer teller staat op 6665,5 km!!! Dan nemen we nog één kop koffie met zijn vieren en maken een laatste selfie.

Wat een fantastische reis was dit!!!
Nu weer op naar het winterse Nederland waar het ‘gewone leven’ weer wacht. Ach, dat heeft ook zo zijn charmes….. 😉