Zon, zand, zee, zout
Bij het strand rijden we het zand op, Alex neemt een duik in de ijskoude oceaan, blij dat hij zijn zondagse ritueel kan uitvoeren. Er liggen verschillende dode baby zeehondjes, die zijn afgedreven van de groep en het alleen niet konden redden… Meeuwenvoer. En er zijn stokstaartjes (of: meerkatten), zulke grappige beestjes!
Het regent hier duidelijk zelden, want de weg bestaat voor een groot deel uit zout, gemengd met zand. Dat zou erg glibberig worden bij veel regen. Onderweg staan vele stalletjes met uitgestalde zoutkristallen, betalen doe je in het potje dat er ook staat, de beheerders zijn ergens anders, misschien wel naar de kerk. Ze kijken vanavond wel of ze wat verkocht hebben.We stoppen voor een kop koffie in Henties Bay, een verder niet bijzonder stadje. En we bezoeken de zeehonden kolonie, altijd dankbaar om naar te kijken, minder lekker om te ruiken. Ze maken zulke gekke geluiden en bewegen ook zo grappig. Het zijn er er echt mega-veel, duizenden: mannetjes, vrouwtjes, jonkies en groterds. Eentje is nog niet lang geleden geboren en heeft nog een moederkoek met de navelstreng aan zich vast zitten.
Swakopmund is een erg Duits stadje. Er is zelfs een ‘Brauhaus’ en het oude centrum heeft vakwerkhuizen… Ook hier zijn sommige straten gemaakt van zout met zand. We overnachten op een camping die ‘Der alte Brücke’ heet. Elk keurig afgebakend plekje heeft een eigen toiletgebouwtje, waar we gelijk even douchen, heerlijk en wat voelt dat ontzettend schóón ineens, na de afgelopen paar dagen.
Daarna gaan Alex en ik een heerlijk biertje drinken bij een tentje aan de zee. Overal horen we Duits om ons heen, je zou bijna vergeten dat we in Afrika zijn! ’s avonds trakteren Wendy en Ray ons op een lekkere vis maaltijd, die we daarna wegspoelen met Duitse biertjes in een gezellige kroeg. Vis moet zwemmen tenslotte. Om kwart voor tien, voor ons doen laat, lopen we terug naar onze tentjes.
